Ik leef mijn leven in fases. De ene keer zit ik in een theaterfase, dan weer in een ‘ik-ga-een-keer-een-goed-boek-lezen-fase’, en soms oefen ik een paar maanden lang met een band in een garage voor een optreden wat uiteindelijk nooit gaat plaatsvinden. Vorig jaar ben ik begonnen met schrijven. Het was een lange koude winter en ik zat te vaak op de bank met mijn kat op schoot tv te kijken. Op een zeker moment dacht ik: dit is genoeg. Ik ga een boek schrijven!
En zo begon ik te schrijven aan zes boeken waarvan ik alleen de eerste twee hoofdstukken af had. Ik vind het leuk om ergens aan te beginnen, maar ik maak bijna nooit iets af. Toen kwam ik met het idee om korte verhalen te schrijven, sterker nog: columns! En om creatief te blijven en me achter de vodden aan te zitten dwong ik mijzelf om iedere week een nieuwe column te schrijven. Ik begon een blog en noemde deze: Mijn wekelijkse columns.
In het begin was ik niet te stoppen. Ik schreef verhaal na verhaal en kon niet wachten tot het weer donderdag was om het online te zetten. Maar na bijna een jaar verhalen schrijven begint de grote put met inspiratie een beetje leeg te raken. En ook mijn scherpe dubbelzinnige schrijfstijl begint me te vervelen. Ik begon in de zomervakantie al smoesjes te verzinnen. Ik ga 3 weken weg dus ik weet niet of ik een column ga plaatsen. Nu heb ik al twee weken niets meer van me laten horen.
Het is waar, de wekelijkse column fase is voorbij. Ik zit nu in de fase toneelgroep, vioolles, salsadansen en jongens. Ik heb helemaal geen tijd meer om wekelijkse columns te schrijven! Maar wees niet bang. Ik ga niet stoppen. Na diverse dreigmail van trouwe fans die mij vriendelijk doch dringend hebben verzocht om binnen deze week nog een column te posten (bij deze) heb ik besloten om niet te stoppen. Het wordt tijd dat ik een keer iets afmaak in mijn leven. Ik moet even doorzetten en dan vind ik vanzelf weer inspiratie en motivatie. Er gebeurt genoeg in de wereld en ook al interesseert het me geen reet, ik kan er best iets over schrijven. Vanaf nu is er iedere week weer een column. I'M BACK!
zondag 26 september 2010
maandag 6 september 2010
Verjaardag
Weken van te voren ben ik al zenuwachtig voor mijn verjaardag. Moet ik een feestje geven of toch niet? Wie zal ik uitnodigen en komen ze wel opdagen? En is het niet raar als ik die oude schoolvriendin uitnodig die ik al een jaar niet meer gebeld heb?
Vervolgens moet ik ook nog een leuk en origineel verjaardagscadeau verzinnen voor mijn ouders. Twee jaar geleden kreeg ik een zonnebril op sterkte die ik zelf had besteld en vorig jaar was het een vier-seizoenen-dekbed. Dit jaar was geen makkelijke opdracht. Ik had geen praktische dingen nodig en wat ik wel wilde was niet te koop of te duur. Het budget is 75 euro en ik klaag al vanaf mijn tiende dat ik liever gescheiden ouders had gehad. Dit jaar had ik op mijn lijstje staan: 6 maanden rondtrekken door Zuid-Amerika, een cursus parachutespringen, een proefles in een Apache helikopter of een nieuwe vriend inclusief huisje en beestje (dat boompje vind ik een beetje overdreven). Geen van dit alles werd door mijn moeder goedgekeurd dus uiteindelijk vroeg ik maar om een vibrator, toch nog een praktisch cadeau.
Twee dagen voor mijn verjaardag was ik vrij. Vrijdag heb ik boodschappen gedaan en appeltaart gebakken, en ja, dat heeft me echt de hele dag gekost. Zaterdag heb ik mijn hele huis opgeruimd en mensen die mij kennen weten dat ik niet een heel opgeruimd typje ben. Ik hou wel van een beetje ‘gezellige rommel’. Maar er zouden kinderen en honden op bezoek komen en ik wilde niet dat die er met mijn rondslingerende telefoonoplader en onbetaalde rekeningen vandoor gingen. Dus ik moest aan de bak en mijn huis schoonmaken. Alle losse onderdelen gingen in een la, de cd’s die rondom mijn cd-speler verspreid lagen gingen netjes in het cd-rekje en over alle stoffige kastjes en plankjes ging een heerlijk fris “Cilit Bang! en het vuil is weg” -sopje. Mijn huis glom als nooit te voren en ik was er weer helemaal trots op! De ochtend van mijn verjaardag heb ik de vloer nog gezogen en gedweild omdat het geen zin heeft met mijn kat om dat een dag van te voren te doen. Je stofzuigt en nog geen minuut later besluit mijn kat om haar gehele kattenbak eens even heerlijk uit te mesten. Over mijn vloer. Dus nadat ik op mijn knietjes de vloer had gedweild heb ik snel de deur naar de kattenbak dichtgedaan, Sterre moest het maar eens een dagje ophouden.
Om één uur kwamen de eerste klanten binnen, uiteraard mijn ouders. Overigens zonder vibrator maar dat terzijde. Om 4 uur was het spitsuur in mijn huis. De woonkamer zat vol met broers, neven, nichten, honden, kinderen en vrienden. Ik rende van de koelkast naar de lege glazen, van de lege chipsbak weer terug naar de keuken. Droge worst snijden, o de deurbel gaat, deur openen, shit het kind loopt bijna de deur uit, nieuwe visite positioneren en drankjes geven, cadeautje uitpakken, o leuk een boekenbon dankjewel, waar was ik ook alweer mee bezig? O ja de droge worst, terug naar de keuken, droge worst op de salontafel neerzetten, o shit de hond pakt de worst, doe die hond even op het balkon! Kinderen moeten limonade, niet te sterk niet te slap, heeft iedereen nog te drinken? O shit de hond poept op mijn balkon, balkon schoonspoelen met water, Nienke speel even een stukje op je viool!, o klinkt lekker vals, kinderen piesen naast mijn zojuist schoongemaakte toilet, hoe was je vakantie? Ja leuk, hoe was jouw vakantie? Leuk. Mooi. Tis wat hè met dat kabinet! Nou!
Om tien uur was iedereen weer weg en kon ik eindelijk zitten. De laatste twee uur van mijn verjaardag heb ik heerlijk in stilte genoten. Mijn huis was een grotere ravage dan voorheen en ik kon weer helemaal opnieuw beginnen met opruimen. Gelukkig duurt het nog een jaar voordat ik weer jarig ben dus voorlopig ben ik niet aan de beurt. Tot die tijd laat ik deze ‘gezellige rommel’ lekker liggen!
Vervolgens moet ik ook nog een leuk en origineel verjaardagscadeau verzinnen voor mijn ouders. Twee jaar geleden kreeg ik een zonnebril op sterkte die ik zelf had besteld en vorig jaar was het een vier-seizoenen-dekbed. Dit jaar was geen makkelijke opdracht. Ik had geen praktische dingen nodig en wat ik wel wilde was niet te koop of te duur. Het budget is 75 euro en ik klaag al vanaf mijn tiende dat ik liever gescheiden ouders had gehad. Dit jaar had ik op mijn lijstje staan: 6 maanden rondtrekken door Zuid-Amerika, een cursus parachutespringen, een proefles in een Apache helikopter of een nieuwe vriend inclusief huisje en beestje (dat boompje vind ik een beetje overdreven). Geen van dit alles werd door mijn moeder goedgekeurd dus uiteindelijk vroeg ik maar om een vibrator, toch nog een praktisch cadeau.
Twee dagen voor mijn verjaardag was ik vrij. Vrijdag heb ik boodschappen gedaan en appeltaart gebakken, en ja, dat heeft me echt de hele dag gekost. Zaterdag heb ik mijn hele huis opgeruimd en mensen die mij kennen weten dat ik niet een heel opgeruimd typje ben. Ik hou wel van een beetje ‘gezellige rommel’. Maar er zouden kinderen en honden op bezoek komen en ik wilde niet dat die er met mijn rondslingerende telefoonoplader en onbetaalde rekeningen vandoor gingen. Dus ik moest aan de bak en mijn huis schoonmaken. Alle losse onderdelen gingen in een la, de cd’s die rondom mijn cd-speler verspreid lagen gingen netjes in het cd-rekje en over alle stoffige kastjes en plankjes ging een heerlijk fris “Cilit Bang! en het vuil is weg” -sopje. Mijn huis glom als nooit te voren en ik was er weer helemaal trots op! De ochtend van mijn verjaardag heb ik de vloer nog gezogen en gedweild omdat het geen zin heeft met mijn kat om dat een dag van te voren te doen. Je stofzuigt en nog geen minuut later besluit mijn kat om haar gehele kattenbak eens even heerlijk uit te mesten. Over mijn vloer. Dus nadat ik op mijn knietjes de vloer had gedweild heb ik snel de deur naar de kattenbak dichtgedaan, Sterre moest het maar eens een dagje ophouden.
Om één uur kwamen de eerste klanten binnen, uiteraard mijn ouders. Overigens zonder vibrator maar dat terzijde. Om 4 uur was het spitsuur in mijn huis. De woonkamer zat vol met broers, neven, nichten, honden, kinderen en vrienden. Ik rende van de koelkast naar de lege glazen, van de lege chipsbak weer terug naar de keuken. Droge worst snijden, o de deurbel gaat, deur openen, shit het kind loopt bijna de deur uit, nieuwe visite positioneren en drankjes geven, cadeautje uitpakken, o leuk een boekenbon dankjewel, waar was ik ook alweer mee bezig? O ja de droge worst, terug naar de keuken, droge worst op de salontafel neerzetten, o shit de hond pakt de worst, doe die hond even op het balkon! Kinderen moeten limonade, niet te sterk niet te slap, heeft iedereen nog te drinken? O shit de hond poept op mijn balkon, balkon schoonspoelen met water, Nienke speel even een stukje op je viool!, o klinkt lekker vals, kinderen piesen naast mijn zojuist schoongemaakte toilet, hoe was je vakantie? Ja leuk, hoe was jouw vakantie? Leuk. Mooi. Tis wat hè met dat kabinet! Nou!
Om tien uur was iedereen weer weg en kon ik eindelijk zitten. De laatste twee uur van mijn verjaardag heb ik heerlijk in stilte genoten. Mijn huis was een grotere ravage dan voorheen en ik kon weer helemaal opnieuw beginnen met opruimen. Gelukkig duurt het nog een jaar voordat ik weer jarig ben dus voorlopig ben ik niet aan de beurt. Tot die tijd laat ik deze ‘gezellige rommel’ lekker liggen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
