maandag 14 februari 2011

Valentijnsdag

Ik weet het nu zeker. Het leven is totaal zinloos als je geen kaartje krijgt op Valentijnsdag. Zo, ik heb het gezegd! Iedereen die zegt dat Valentijnsdag commerciële onzin is, bedacht door winkeliers, heeft gelijk. En toch hoop je diep in je hart dat er iemand is die aan je denkt, die je een kaartje stuurt, of een bos bloemen, of een doos bonbons, een vlucht in een luchtballon, een ritje in een Ferrari of gewoon een gezellig dinertje aan het strand. Maar nee hoor, niets van dit alles is gebeurd. Ik zit nog steeds thuis op de bank te wachten tot er een prins op een wit paard mijn flat binnenloopt en uit de lift komt wandelen.

Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik ook niet echt mijn beste heb gedaan vandaag. Ik heb niet mijn liefde verklaard aan iemand. Ik ben niet het type dat haar best doet voor een man. Noem me ouderwets, maar ik vind dat toch de taak van de man. Dat, en ik ben veel te bang een blauwtje te lopen. Misschien moet deze held op sokken een keer alles uit de kast halen en achter de man van haar dromen aangaan. Gewoon een lief kaartje sturen, een luchtballonvaart of een etentje aan het strand. Zo moeilijk kan het toch niet zijn?

zondag 6 februari 2011

Egypte

Ik vind het altijd lastig om me met politieke zaken bezig te houden en daarom doe ik het maar meestal niet. Alleen dit keer moet ik er toch een keer aan gaan geloven want ik heb het gevoel dat er een omwenteling gaat plaatsvinden in Noord-Afrika en als ik er niet over schrijf dan ben ik die columniste die er niets over geschreven heeft. Ik zal jullie eerlijk zeggen, ik doe het liever niet. Ik schrijf liever over iets waar ik verstand van heb en een mening over heb. Zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma ‘Boer zoekt vrouw’. Wat vindt u er nou van dat boer Richard vroegtijdig zijn vrouw al heeft gevonden? Maar ja, over 10 jaar kent niemand boer Richard meer en dan zeggen mensen: kijk daar heb je die blonde doos die midden in een revolutie een column schreef over ‘Boer zoekt vrouw’!

Het begon allemaal met Mohamed Bouazizi, een arme Tunesische straatverkoper die het zat was om in armoede te leven. En wat doe je als je klaar bent met je regering? Dan steek je jezelf in de fik. Ik zou persoonlijk iemand van de regering in de fik steken of de president, maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook niet zo’n held. Mohamed was dat wel. Hij offerde zijn eigen leven op voor zijn land en zijn medemens. En hij heeft een heftige revolutie teweeg gebracht in bijna alle Noord-Afrikaanse landen. In Tunesië is de president al afgetreden, maar God weet wat er nu met het land gebeurt.

Ook in Egypte is de bevolking massaal gaan demonstreren. Ze willen dat Mubarak aftreedt, maar Mubarak wil dat niet. Hij wil dolgraag zijn ‘termijn’ afmaken. Sinds wanneer hebben dictators een regeringstermijn? Zei Hitler ook: “ik ga 4 jaar joden afmaken en daarna neemt iemand het stokje van mij over.” Natuurlijk niet, dat is toch idioot. Mubarak moet gewoon nu aftreden, die man zit er al tweehonderd jaar. Hij zou eens een voorbeeld moeten nemen aan boer Richard. Gewoon vroegtijdig het programma verlaten!