Ik weet het nu zeker. Het leven is totaal zinloos als je geen kaartje krijgt op Valentijnsdag. Zo, ik heb het gezegd! Iedereen die zegt dat Valentijnsdag commerciële onzin is, bedacht door winkeliers, heeft gelijk. En toch hoop je diep in je hart dat er iemand is die aan je denkt, die je een kaartje stuurt, of een bos bloemen, of een doos bonbons, een vlucht in een luchtballon, een ritje in een Ferrari of gewoon een gezellig dinertje aan het strand. Maar nee hoor, niets van dit alles is gebeurd. Ik zit nog steeds thuis op de bank te wachten tot er een prins op een wit paard mijn flat binnenloopt en uit de lift komt wandelen.
Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik ook niet echt mijn beste heb gedaan vandaag. Ik heb niet mijn liefde verklaard aan iemand. Ik ben niet het type dat haar best doet voor een man. Noem me ouderwets, maar ik vind dat toch de taak van de man. Dat, en ik ben veel te bang een blauwtje te lopen. Misschien moet deze held op sokken een keer alles uit de kast halen en achter de man van haar dromen aangaan. Gewoon een lief kaartje sturen, een luchtballonvaart of een etentje aan het strand. Zo moeilijk kan het toch niet zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten