Op 11 februari heb ik al een verhaal geschreven over het Eurovisie Songfestival waarin ik Sieneke behoorlijk afviel. Het lied van Pierre Cartner vond ik helemaal niets en ik was niet de enige. Heel Nederland vond het niets! En toch werd iedereen de afgelopen dagen steeds positiever over Sieneke en haar ‘sha-la-lie (ik ben verliefd)’. Er kwamen positieve berichten uit Oslo, mensen uit andere landen zongen het liedje mee en bij mij begon er langzaam een klein, ietsiepietsie sprankje hoop te ontstaan. Jaja, het nationalistische bloed stroomt waar het niet gaan kan!
Vanavond was het eindelijk zover! De halve finale van het Eurovisie Songfestival waarin Nederland eindelijk weer eens door zou gaan naar de finale. Na diverse hysterische nummers waarin Oost-Europese vrouwen met lang blond golvend haar tegen een windmachine in staan te zingen, vond ik Sieneke een verademing. Eindelijk een vrolijk liedje, misschien een beetje kinderachtig, maar wel vrolijk. D’r haar zat netjes opgestoken (niets geen windmachines) en ze had heerlijk degelijke broek aan en tenminste geen minirok met een wapperende sleep erachter. Haar optreden ging perfect, ze zong prima, ze is niet gevallen, de draaiorgel stond er strak bij en de pantomimespelers vond ik werkelijk geniaal. Mijn hoop bleef maar groeien en groeien. Zouden we dan toch een keer de finale halen?
Helaas viel mijn droom in duigen bij de puntentelling. Sieneke is niet door naar de finale. Oost-Europa domineert weer het songfestival, veel dramatische ballades met hoog gegil. De twee aller aller slechtste die door zijn vond ik Israel en Armenië. Armenië was een vrouw met veel te lang zwart haar en veel te grote tieten die zong over een “Epri-kut”. Ze bedoelde het Engelse woord Apricot, maar sprak dit dus een beetje anders uit. En dan toch door!
Ieder jaar zeg ik weer: we doen niet meer mee! En ieder jaar bij het Nationaal Songfestival denk ik waarom dit liedje en waarom deze artiest? We hebben zoveel goede zangers en zangeressen, goede tekstschrijvers, maar niemand wil zijn vingers branden. Er rust een vloek op het songfestival voor Nederland. Gelukkig hebben we nog één reden om zaterdag naar de finale van het Songfestival te gaan kijken. Dat is België. België is toch een beetje ons adoptielandje. Als wij ergens niet aan mee doen en België wel, dan juichen we toch voor België. Net zoals zij juichen voor Nederland op het WK. Tom Dice heeft werkelijk een prachtig liedje geschreven voor België ‘Me and my guitar’. Als je het nog niet hebt gezien bekijk het dan snel op youtube. http://www.youtube.com/watch?v=HExS9R2r-vA
Het is een prachtig mooi liedje en die jongen verdient het als outsider om hoger te eindigen dan de Balkan. Kom op, iedereen stemmen op België zaterdag!
donderdag 27 mei 2010
donderdag 20 mei 2010
Zaandam
Aan de weelderige meanderende rivier de Zaan ligt het pittoreske stadje Zaandam. Ooit de thuisbasis van stoere walvisvaarders en ook van Tsaar Peter die hier de fijne trucjes van de scheepsbouwkunst leerde. Maar tegenwoordig wordt Zaandam niet meer zo gewaardeerd. Er wordt voornamelijk minachtend gedaan door Amsterdammers die binnen de ring A10 wonen. Zaandam is in hun ogen net zo ver weg als Tadzjikistan. Geheel ongelijk hebben de Amsterdammers niet die in hun mooie historische wereldstad wonen. De aftakeling van Zaandam begon toen de oude Zaanse huisjes werden overgebracht naar het Japanse pelgrimsoord de Zaansche Schans. Daarvoor in de plaats hebben ze lelijke winkelcentra gebouwd, rare vierkante winkelblokken midden op de Gedempte Gracht gezet en een van de lelijkste stations gemaakt die ik ken.
Gelukkig breken er goede tijden aan voor Zaandam! Na jaren van aftakeling wordt het eindelijk weer de bloeiende metropool die het ooit was. De lelijke winkelcentra gaan plat, de gedempte gracht wordt weer ‘ontdempt’ en als klap op de vuurpijl hebben we ook de Zaanse huisjes weer terug! Ze zijn dan wel in de vorm van een modern hotel en recht boven elkaar gestapeld, maar toch het zijn onze Zaanse huisjes! Dit hotel is behoorlijk omstreden. Sommigen vinden het mooi, anderen vinden het een verschrikkelijk kitsch geval. Hoe dan ook het is beter dan het lelijke aftandse winkelcentrum dat op die plek heeft gestaan en waar ik ooit anti-kraak in heb gewoond.
Het hotel is nog maar 2 maanden open of de eerste gasten hebben zich al van het gebouw geworpen. Twee mannen hebben zelfmoord gepleegd, er is niet bekend waarom of wie ze waren, maar tragisch is het wel. Vonden ze het hotel dan toch niet mooi?
Kortom de meningen zijn verdeeld over Zaandam, maar sinds november 2009 woon ik in deze bruisende stad. Nu zullen veel mensen denken: o arme meid, is ze verhuist naar Zaandam! Maar ik woonde daarvoor 3 jaar in Assendelft-Zuid, nog verder verlaten van de bewoonde wereld en een sociaal leven. Het enige wat ik in Assendelft had waren schapen en muggen. En als je fan bent van schapen en muggen zal Assendelft het walhalla zijn, maar ik persoonlijk hou er niet zo van. Als ik ’s zomers in mijn bloedhete appartementje het raam open had staan was het enige dat ik hoorde “mêhhhh” van een schaap. Ik ben blij dat ik nu een nieuwbouw appartement heb met een grote keuken (met vaatwasser!), een moderne badkamer en dat ik 2 minuten van het station af woon en binnen 10 minuten op Amsterdam Centraal sta. Ook heb ik in mijn slaapkamer eindelijk ruimte voor een grote kledingkast. Hoera ik woon in Zaandam! GOD BLESS ZAANDAM! HALLELUJAH!
Gelukkig breken er goede tijden aan voor Zaandam! Na jaren van aftakeling wordt het eindelijk weer de bloeiende metropool die het ooit was. De lelijke winkelcentra gaan plat, de gedempte gracht wordt weer ‘ontdempt’ en als klap op de vuurpijl hebben we ook de Zaanse huisjes weer terug! Ze zijn dan wel in de vorm van een modern hotel en recht boven elkaar gestapeld, maar toch het zijn onze Zaanse huisjes! Dit hotel is behoorlijk omstreden. Sommigen vinden het mooi, anderen vinden het een verschrikkelijk kitsch geval. Hoe dan ook het is beter dan het lelijke aftandse winkelcentrum dat op die plek heeft gestaan en waar ik ooit anti-kraak in heb gewoond.
Het hotel is nog maar 2 maanden open of de eerste gasten hebben zich al van het gebouw geworpen. Twee mannen hebben zelfmoord gepleegd, er is niet bekend waarom of wie ze waren, maar tragisch is het wel. Vonden ze het hotel dan toch niet mooi?
Kortom de meningen zijn verdeeld over Zaandam, maar sinds november 2009 woon ik in deze bruisende stad. Nu zullen veel mensen denken: o arme meid, is ze verhuist naar Zaandam! Maar ik woonde daarvoor 3 jaar in Assendelft-Zuid, nog verder verlaten van de bewoonde wereld en een sociaal leven. Het enige wat ik in Assendelft had waren schapen en muggen. En als je fan bent van schapen en muggen zal Assendelft het walhalla zijn, maar ik persoonlijk hou er niet zo van. Als ik ’s zomers in mijn bloedhete appartementje het raam open had staan was het enige dat ik hoorde “mêhhhh” van een schaap. Ik ben blij dat ik nu een nieuwbouw appartement heb met een grote keuken (met vaatwasser!), een moderne badkamer en dat ik 2 minuten van het station af woon en binnen 10 minuten op Amsterdam Centraal sta. Ook heb ik in mijn slaapkamer eindelijk ruimte voor een grote kledingkast. Hoera ik woon in Zaandam! GOD BLESS ZAANDAM! HALLELUJAH!
donderdag 13 mei 2010
Slappe zakken
Ik was weer eens tandenpoetsend Pauw en Wittteman aan het kijken en daar hadden ze de schrijfster Astrid Theunissen te gast. Ze heeft een boek geschreven genaamd “Slappe zakken” over mannen die geen kinderen willen maar dat niet duidelijk maken naar hun vriendin. Zo houden ze vrouwen de hoop op met termen als ‘misschien later’ en ‘nu nog even van het leven genieten’. Maar Astrid heeft persoonlijke ervaringen met mannen die de rest van hun leven ‘nog even van het leven genieten’. Als ik zo’n uitspraak hoor (ook van vrouwen) dan begint het bij mij al te jeuken op mijn tong. Hoezo van het leven genieten? Zijn kinderen niet leuk dan? Heb je een verschrikkelijk leven zodra je kinderen hebt? Of bestaat je leven echt uit van donderdag tot en met zondag in de kroeg hangen. Want ja, dan passen kinderen waarschijnlijk niet in je leven. Ik zeg niet dat het erg is om geen kinderen te willen hoor. Ik ken zat mensen zonder kinderen en genoeg waarvan ik vind dat ze nooit kinderen moeten krijgen. In dit boek gaat het erom dat mannen hier niet duidelijk over zijn en vrouwen aan het lijntje houden. Ze willen wel seks, maar geen kinderen. Ik heb het boek trouwens nog niet gelezen dus het meeste haal ik uit het interview met Pauw en Witteman en de rest verzin ik er zelf bij. De schrijfster vertelde dat uit statistieken bleek (en die zijn altijd betrouwbaar want het staat geschreven!) dat mannen mede oorzaak zijn dat vrouwen hun kinderwens met 7 jaar verlengen. Ook blijkt uit onderzoek van 12.000 mannen in Europa de Nederlandse mannen het minst graag kinderen te willen. Natuurlijk zijn er genoeg vrouwen die zeggen eerst studeren, dan carrière maken en daarna kinderen. Maar dat ‘daarna kinderen’ is dus verdomd lastig! Omdat mannen dan nog steeds in hun studentenperiode zitten, of in hun quart-life-crisis of weet ik veel wat! Er zijn zoveel mannen van 40 die nog steeds niet ‘volwassen’ willen worden.
Ik vind mezelf op dit onderwerp een ervaringsdeskundige. Ik kom er openlijk voor uit dat ik kinderen wil en dat schrikt vele mannen af. Vroeger wilde ik altijd jong moeder worden. Ik ben best een slimme meid maar studeren vond ik niet nodig want ik ging toch thuis voor de kinderen zorgen. Lekker ouderwets. Heerlijk. Daar gaat het eigenlijk al mis. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat we niet meer jong moeder mogen worden, dat we allemaal een goede baan moeten hebben en we gaan vooral niet thuis mogen zitten het huishouden doen en de man 5 dagen laten werken. Nee, de man krijgt een papa-dag (het liefst twee), de vrouw krijgt een mama-dag en de rest van de week kan het kind makkelijk naar oma en opa en het kinderdagverblijf. Ik wil dat helemaal niet! Maar als ik tegen mijn omgeving zeg dat ik eigenlijk jong moeder had willen worden en dat ik nu 25 ben en dat de tijd voor mij begint te dringen dan zeggen ze: meid je bent nog zo jong! Ga lekker van het leven genieten! Ik wil helemaal niet van het leven genieten!!! Ik heb al genoeg van het leven genoten, ik wil nu eens een keer nieuw leven verwekken. Het lijkt wel of ik de enige ben die er zo over denkt, behalve dan mijn moeder. Mijn moeder was 21 toen ze zwanger was van mijn broer en ze wil ook jong oma worden. Althans: ze wil dat ik jong moeder word, dus dat houdt automatisch in dat zij jong oma wordt. En nu hoor ik iedereen denken: die twee zijn gek. Maar waarom is het zo’n taboe om kinderen te willen? Ik hoef maar 1 keer het woord ‘baby’ te zeggen of mannen slaan wit uit, krijgen zweethanden en weten niet hoe snel ze een lading condooms moeten inslaan. Vervolgens komt de discussie kinderen en baby’s veel te vaak op gang, terwijl er voor mij helemaal geen discussie nodig is: ik wil gewoon ooit kinderen. Punt.
Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat áls mannen eindelijk een kind hebben dat ze gemiddeld 37 seconden per dag met hun kind praten. Dus ik begrijp eigenlijk niet waar mannen nou over zeuren dat ze geen tijd meer hebben om van het leven genieten. Er zitten totaal 86.400 seconden in een dag, haal je daar 37 seconden van af dan hou je nog 86.363 seconden over om van het leven te genieten. Ik heb zo mijn eigen kleine theorie waarom mannen opzien tegen het krijgen van kinderen. Ik denk dat ze bang zijn dat de liefde van de vrouw minder wordt en op de tweede plaats komen te staan. Een moeder-kind band is enorm hecht en een vrouw wordt echt verliefd op haar kind. Vaak is dit waarom veel relaties op de klippen lopen zodra er kinderen in het spel zijn. De vrouw gaat helemaal op in haar kind, de man krijgt niet genoeg aandacht en zoekt zijn heil elders. Ook denk ik dat de man bang is dat hij 9 maanden geen seks meer mag hebben en na de bevalling is ze natuurlijk helemaal uitgescheurd en wil ze ook tenminste 4 maanden geen seks. Daarna lig je nachten wakker, maak de ruzie over wie er uit gaat om het kind te voeden en kom je gebroken aan op je werk. Je prestaties worden minder, je seksleven wordt minder, je sociale leven wordt minder, eigenlijk wordt alles slechter in het leven en dat allemaal omdat je vriendin met haar rammelende eierstokken het nodig vond om kinderen te krijgen.
Ik begrijp die mannen wel. Maar ik ga toch eerst even dat boek lezen!
Ik vind mezelf op dit onderwerp een ervaringsdeskundige. Ik kom er openlijk voor uit dat ik kinderen wil en dat schrikt vele mannen af. Vroeger wilde ik altijd jong moeder worden. Ik ben best een slimme meid maar studeren vond ik niet nodig want ik ging toch thuis voor de kinderen zorgen. Lekker ouderwets. Heerlijk. Daar gaat het eigenlijk al mis. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat we niet meer jong moeder mogen worden, dat we allemaal een goede baan moeten hebben en we gaan vooral niet thuis mogen zitten het huishouden doen en de man 5 dagen laten werken. Nee, de man krijgt een papa-dag (het liefst twee), de vrouw krijgt een mama-dag en de rest van de week kan het kind makkelijk naar oma en opa en het kinderdagverblijf. Ik wil dat helemaal niet! Maar als ik tegen mijn omgeving zeg dat ik eigenlijk jong moeder had willen worden en dat ik nu 25 ben en dat de tijd voor mij begint te dringen dan zeggen ze: meid je bent nog zo jong! Ga lekker van het leven genieten! Ik wil helemaal niet van het leven genieten!!! Ik heb al genoeg van het leven genoten, ik wil nu eens een keer nieuw leven verwekken. Het lijkt wel of ik de enige ben die er zo over denkt, behalve dan mijn moeder. Mijn moeder was 21 toen ze zwanger was van mijn broer en ze wil ook jong oma worden. Althans: ze wil dat ik jong moeder word, dus dat houdt automatisch in dat zij jong oma wordt. En nu hoor ik iedereen denken: die twee zijn gek. Maar waarom is het zo’n taboe om kinderen te willen? Ik hoef maar 1 keer het woord ‘baby’ te zeggen of mannen slaan wit uit, krijgen zweethanden en weten niet hoe snel ze een lading condooms moeten inslaan. Vervolgens komt de discussie kinderen en baby’s veel te vaak op gang, terwijl er voor mij helemaal geen discussie nodig is: ik wil gewoon ooit kinderen. Punt.
Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat áls mannen eindelijk een kind hebben dat ze gemiddeld 37 seconden per dag met hun kind praten. Dus ik begrijp eigenlijk niet waar mannen nou over zeuren dat ze geen tijd meer hebben om van het leven genieten. Er zitten totaal 86.400 seconden in een dag, haal je daar 37 seconden van af dan hou je nog 86.363 seconden over om van het leven te genieten. Ik heb zo mijn eigen kleine theorie waarom mannen opzien tegen het krijgen van kinderen. Ik denk dat ze bang zijn dat de liefde van de vrouw minder wordt en op de tweede plaats komen te staan. Een moeder-kind band is enorm hecht en een vrouw wordt echt verliefd op haar kind. Vaak is dit waarom veel relaties op de klippen lopen zodra er kinderen in het spel zijn. De vrouw gaat helemaal op in haar kind, de man krijgt niet genoeg aandacht en zoekt zijn heil elders. Ook denk ik dat de man bang is dat hij 9 maanden geen seks meer mag hebben en na de bevalling is ze natuurlijk helemaal uitgescheurd en wil ze ook tenminste 4 maanden geen seks. Daarna lig je nachten wakker, maak de ruzie over wie er uit gaat om het kind te voeden en kom je gebroken aan op je werk. Je prestaties worden minder, je seksleven wordt minder, je sociale leven wordt minder, eigenlijk wordt alles slechter in het leven en dat allemaal omdat je vriendin met haar rammelende eierstokken het nodig vond om kinderen te krijgen.
Ik begrijp die mannen wel. Maar ik ga toch eerst even dat boek lezen!
zaterdag 8 mei 2010
Schotland
Schotland is mooi. Schotland is groots. Schotland is koud. Schotland is eindeloos. Schotland is zon. Schotland is regen. Schotland is in een veel te koude slaapzak liggen in een tentje die half wordt weggeblazen door de storm. Schotland is mooie foto's, mooie kliffen, mooie bergtoppen, mooie lochen, mooie schapen, mooie koeien, mooie wandelingen.
Ik hoor jullie denken: Goh, naar welk land zal Nienke afgelopen week op vakantie zijn geweest? Thailand? Ecuador? Nee, het was Schotland! Het idee ontstond al een paar maanden geleden met mijn vriendin Anke. We wilden naar Schotland. Het oorspronkelijke idee was om de West-Highland route te wandelen, maar bedachten dat we meer van Schotland konden zien als we een auto huurden en rond gingen cruisen. Lui als we zijn! Sarah, de huisgenoot van Anke die elkaar kennen van het studiejaar in Glasgow, ging ook mee en zo gingen we met drie meiden op pad. De allereerste uitdaging van deze reis was uiteraard in een Britse auto rijden (met de stuur aan de andere kant) en links rijden. En omdat Anke mij als hoofdbestuurder had opgegeven was het aan mij om de vuurdoop te ondergaan. Om Edinburgh uit te komen moest ik rotondes over, rotondes met stoplichten en vooral nog meer rotondes. Rechtdoor rijden is geen enkel probleem, maar rotondes met meerdere banen en stoplichten en dan op het juiste moment afslaan. Ach, het ging me best aardig af!
De eerste vijf dagen hebben we gekampeerd. Kamperen is super leuk, maar het is wel frisjes in mei in Schotland. Gelukkig regende het op momenten dat het uit kwam en hebben we ook prachtig zonnig weer gehad. Uit de wind in het zonnetje was het heerlijk! We stonden met ons tentje op een prachtige camping op Isle of Skye aan zee omringt door prachtige hoge bergen. Op de camping stonden alleen maar stoere mannen die de bergen gingen trotseren. Wij besloten om een mooie wandeling langs de kust te maken. Mijn motto is altijd: als je op de berg staat zie je hem niet meer. Voor de wandeling stond 2,5 uur aangegeven. Wij hebben er uiteindelijk 5 uur over gedaan. Op een gegeven moment hield het pad zomaar op en moesten we door de modder verder ploeteren. Maar het was een mooie wandeling en het was mooi weer, dus het kon de pret niet drukken.
Behalve de prachtige natuur is er nog iets moois aan Schotland: Whisky. Single Malt. Verrukkelijk. Ik denk dat ik deze week meer whisky heb gedronken dan in mijn hele leven. Het is een drank die past bij de ruige natuur en het gure weer. Je wordt er warm en rozig van en het helpt je goed slapen in je veel te koude slaapzak.
De laatste drie dagen hebben we in hostels geslapen. We hadden inmiddels zulke wallen onder onze ogen ontwikkeld dat we toe waren aan een echt bed. In Inverness hebben we twee nachten geslapen. Een leuk klein stadje waar de rivier de Ness doorstroomt die weer uitmond op Loch Ness. Uiteraard moesten we daar op weg naar Edinburgh nog even langs rijden, maar helaas geen monster kunnen ontdekken. We eindigden in West End in Edinburgh in een hostel. Het hostel was gemaakt in een kerk en het was een bijzondere ervaring om in een kerk te slapen. Vooral voor mij als ongelovige zonderaar. Om 5 uur 's ochtends reden we naar het vliegveld om op tijd te kunnen inchecken. Als er dan wel een vulkaan in Ijsland besloot uit te barsten waren wij tenminste voor in de rij om op een andere manier vervoerd te worden. Maar gelukkig vloog alles volgens schema en zijn we gister om 10 uur plaatselijke tijd geland. Het was een erg leuke en mooie vakantie. Fysiek rust je niet echt uit met al dat overleven in de ruige natuur, maar mentaal voel ik me helemaal zen! Ik ben klaar om weer te werken en er keihard tegenaan te gaan. Maar ik heb ook al zin in mijn volgende vakantie: Oekraïne en Georgië!
Ik hoor jullie denken: Goh, naar welk land zal Nienke afgelopen week op vakantie zijn geweest? Thailand? Ecuador? Nee, het was Schotland! Het idee ontstond al een paar maanden geleden met mijn vriendin Anke. We wilden naar Schotland. Het oorspronkelijke idee was om de West-Highland route te wandelen, maar bedachten dat we meer van Schotland konden zien als we een auto huurden en rond gingen cruisen. Lui als we zijn! Sarah, de huisgenoot van Anke die elkaar kennen van het studiejaar in Glasgow, ging ook mee en zo gingen we met drie meiden op pad. De allereerste uitdaging van deze reis was uiteraard in een Britse auto rijden (met de stuur aan de andere kant) en links rijden. En omdat Anke mij als hoofdbestuurder had opgegeven was het aan mij om de vuurdoop te ondergaan. Om Edinburgh uit te komen moest ik rotondes over, rotondes met stoplichten en vooral nog meer rotondes. Rechtdoor rijden is geen enkel probleem, maar rotondes met meerdere banen en stoplichten en dan op het juiste moment afslaan. Ach, het ging me best aardig af!
De eerste vijf dagen hebben we gekampeerd. Kamperen is super leuk, maar het is wel frisjes in mei in Schotland. Gelukkig regende het op momenten dat het uit kwam en hebben we ook prachtig zonnig weer gehad. Uit de wind in het zonnetje was het heerlijk! We stonden met ons tentje op een prachtige camping op Isle of Skye aan zee omringt door prachtige hoge bergen. Op de camping stonden alleen maar stoere mannen die de bergen gingen trotseren. Wij besloten om een mooie wandeling langs de kust te maken. Mijn motto is altijd: als je op de berg staat zie je hem niet meer. Voor de wandeling stond 2,5 uur aangegeven. Wij hebben er uiteindelijk 5 uur over gedaan. Op een gegeven moment hield het pad zomaar op en moesten we door de modder verder ploeteren. Maar het was een mooie wandeling en het was mooi weer, dus het kon de pret niet drukken.
Behalve de prachtige natuur is er nog iets moois aan Schotland: Whisky. Single Malt. Verrukkelijk. Ik denk dat ik deze week meer whisky heb gedronken dan in mijn hele leven. Het is een drank die past bij de ruige natuur en het gure weer. Je wordt er warm en rozig van en het helpt je goed slapen in je veel te koude slaapzak.
De laatste drie dagen hebben we in hostels geslapen. We hadden inmiddels zulke wallen onder onze ogen ontwikkeld dat we toe waren aan een echt bed. In Inverness hebben we twee nachten geslapen. Een leuk klein stadje waar de rivier de Ness doorstroomt die weer uitmond op Loch Ness. Uiteraard moesten we daar op weg naar Edinburgh nog even langs rijden, maar helaas geen monster kunnen ontdekken. We eindigden in West End in Edinburgh in een hostel. Het hostel was gemaakt in een kerk en het was een bijzondere ervaring om in een kerk te slapen. Vooral voor mij als ongelovige zonderaar. Om 5 uur 's ochtends reden we naar het vliegveld om op tijd te kunnen inchecken. Als er dan wel een vulkaan in Ijsland besloot uit te barsten waren wij tenminste voor in de rij om op een andere manier vervoerd te worden. Maar gelukkig vloog alles volgens schema en zijn we gister om 10 uur plaatselijke tijd geland. Het was een erg leuke en mooie vakantie. Fysiek rust je niet echt uit met al dat overleven in de ruige natuur, maar mentaal voel ik me helemaal zen! Ik ben klaar om weer te werken en er keihard tegenaan te gaan. Maar ik heb ook al zin in mijn volgende vakantie: Oekraïne en Georgië!
Abonneren op:
Posts (Atom)
