Slappe zakken

Ik was weer eens tandenpoetsend Pauw en Wittteman aan het kijken en daar hadden ze de schrijfster Astrid Theunissen te gast. Ze heeft een boek geschreven genaamd “Slappe zakken” over mannen die geen kinderen willen maar dat niet duidelijk maken naar hun vriendin. Zo houden ze vrouwen de hoop op met termen als ‘misschien later’ en ‘nu nog even van het leven genieten’. Maar Astrid heeft persoonlijke ervaringen met mannen die de rest van hun leven ‘nog even van het leven genieten’. Als ik zo’n uitspraak hoor (ook van vrouwen) dan begint het bij mij al te jeuken op mijn tong. Hoezo van het leven genieten? Zijn kinderen niet leuk dan? Heb je een verschrikkelijk leven zodra je kinderen hebt? Of bestaat je leven echt uit van donderdag tot en met zondag in de kroeg hangen. Want ja, dan passen kinderen waarschijnlijk niet in je leven. Ik zeg niet dat het erg is om geen kinderen te willen hoor. Ik ken zat mensen zonder kinderen en genoeg waarvan ik vind dat ze nooit kinderen moeten krijgen. In dit boek gaat het erom dat mannen hier niet duidelijk over zijn en vrouwen aan het lijntje houden. Ze willen wel seks, maar geen kinderen. Ik heb het boek trouwens nog niet gelezen dus het meeste haal ik uit het interview met Pauw en Witteman en de rest verzin ik er zelf bij. De schrijfster vertelde dat uit statistieken bleek (en die zijn altijd betrouwbaar want het staat geschreven!) dat mannen mede oorzaak zijn dat vrouwen hun kinderwens met 7 jaar verlengen. Ook blijkt uit onderzoek van 12.000 mannen in Europa de Nederlandse mannen het minst graag kinderen te willen. Natuurlijk zijn er genoeg vrouwen die zeggen eerst studeren, dan carrière maken en daarna kinderen. Maar dat ‘daarna kinderen’ is dus verdomd lastig! Omdat mannen dan nog steeds in hun studentenperiode zitten, of in hun quart-life-crisis of weet ik veel wat! Er zijn zoveel mannen van 40 die nog steeds niet ‘volwassen’ willen worden.

Ik vind mezelf op dit onderwerp een ervaringsdeskundige. Ik kom er openlijk voor uit dat ik kinderen wil en dat schrikt vele mannen af. Vroeger wilde ik altijd jong moeder worden. Ik ben best een slimme meid maar studeren vond ik niet nodig want ik ging toch thuis voor de kinderen zorgen. Lekker ouderwets. Heerlijk. Daar gaat het eigenlijk al mis. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat we niet meer jong moeder mogen worden, dat we allemaal een goede baan moeten hebben en we gaan vooral niet thuis mogen zitten het huishouden doen en de man 5 dagen laten werken. Nee, de man krijgt een papa-dag (het liefst twee), de vrouw krijgt een mama-dag en de rest van de week kan het kind makkelijk naar oma en opa en het kinderdagverblijf. Ik wil dat helemaal niet! Maar als ik tegen mijn omgeving zeg dat ik eigenlijk jong moeder had willen worden en dat ik nu 25 ben en dat de tijd voor mij begint te dringen dan zeggen ze: meid je bent nog zo jong! Ga lekker van het leven genieten! Ik wil helemaal niet van het leven genieten!!! Ik heb al genoeg van het leven genoten, ik wil nu eens een keer nieuw leven verwekken. Het lijkt wel of ik de enige ben die er zo over denkt, behalve dan mijn moeder. Mijn moeder was 21 toen ze zwanger was van mijn broer en ze wil ook jong oma worden. Althans: ze wil dat ik jong moeder word, dus dat houdt automatisch in dat zij jong oma wordt. En nu hoor ik iedereen denken: die twee zijn gek. Maar waarom is het zo’n taboe om kinderen te willen? Ik hoef maar 1 keer het woord ‘baby’ te zeggen of mannen slaan wit uit, krijgen zweethanden en weten niet hoe snel ze een lading condooms moeten inslaan. Vervolgens komt de discussie kinderen en baby’s veel te vaak op gang, terwijl er voor mij helemaal geen discussie nodig is: ik wil gewoon ooit kinderen. Punt.

Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat áls mannen eindelijk een kind hebben dat ze gemiddeld 37 seconden per dag met hun kind praten. Dus ik begrijp eigenlijk niet waar mannen nou over zeuren dat ze geen tijd meer hebben om van het leven genieten. Er zitten totaal 86.400 seconden in een dag, haal je daar 37 seconden van af dan hou je nog 86.363 seconden over om van het leven te genieten. Ik heb zo mijn eigen kleine theorie waarom mannen opzien tegen het krijgen van kinderen. Ik denk dat ze bang zijn dat de liefde van de vrouw minder wordt en op de tweede plaats komen te staan. Een moeder-kind band is enorm hecht en een vrouw wordt echt verliefd op haar kind. Vaak is dit waarom veel relaties op de klippen lopen zodra er kinderen in het spel zijn. De vrouw gaat helemaal op in haar kind, de man krijgt niet genoeg aandacht en zoekt zijn heil elders. Ook denk ik dat de man bang is dat hij 9 maanden geen seks meer mag hebben en na de bevalling is ze natuurlijk helemaal uitgescheurd en wil ze ook tenminste 4 maanden geen seks. Daarna lig je nachten wakker, maak de ruzie over wie er uit gaat om het kind te voeden en kom je gebroken aan op je werk. Je prestaties worden minder, je seksleven wordt minder, je sociale leven wordt minder, eigenlijk wordt alles slechter in het leven en dat allemaal omdat je vriendin met haar rammelende eierstokken het nodig vond om kinderen te krijgen.

Ik begrijp die mannen wel. Maar ik ga toch eerst even dat boek lezen!