Poepverhalen

Bij mij thuis schamen we ons niet om een goed poepverhaal te vertellen. Uitgebreid zetten we uiteen hoe onze uitwerpselen er in de pot uitzagen tot in de fijnste details. Er zijn mensen die hier moeite mee hebben, met name tijdens het eten. Die krijgen geen hap door hun keel zodra je over poep, pies, kots of menstruatie praat. Bij ons thuis niet hoor. Je kan het bij ons tijdens het eten overal over hebben, hoe vunziger hoe beter!

Nu was ik laatst met mijn moeder op vakantie naar Bali. En wanneer één op vakantie gaat naar een ver tropisch eiland als Bali, dan blijft één zijn ontlasting niet functioneren zoals één gewend is. Iedere ochtend, tijdens een overheerlijk ontbijtje met fruit, roerei, toast en pannenkoeken, brachten mijn en moeder en ik verslag uit van onze darmflora. “Die van mij was vanochtend weer slap en geel.” “Geel? O, dat van mij is juist gitzwart met harde stukjes erin.” “Zou het door de vis komen van gisteravond?” “Nee, ik denk dat het komt omdat we onze tanden poetsen met kraanwater. Dat is toch niet goed hoor.” “O, wacht even, ik moet weer!” “Succes.” “Dank je.”
…
“En?” “Wat en?” “Was het nog steeds geel?” “Ja.” “Toch gek.” “Maar het was wel iets steviger en de kramp wordt ook iets minder.” “Gelukkig.”

Een paar dagen later was ik echt goed ziek. De hele nacht heb ik voor de pot gezeten en het kwam er aan de voor en achterkant uit. Ik hoefde mijn moeder de volgende ochtend niet uit te leggen hoe mijn darmflora eraan toe was. Ze heeft de hele nacht achter me gestaan, terwijl ik in de pot lag te kotsen, met een nat handdoekje die ze over mijn voorhoofd depte. Waar was ik toch geweest zonder mijn moeder!

Vliegtuigen

6 december was het eindelijk zover: Ik ging met mijn moeder naar Bali. Weken heb ik er naartoe geleefd en nu was het dan eindelijk zo ver. Terwijl het in Nederland sneeuwde en ijzelde kon ik me lekker verheugen op een warmte, lekker eten en prachtige natuur. Het is alleen jammer dat voor zo'n mooi tropisch eiland zo verrekte ver moet vliegen!

Met mijn manke moeder stapte ik vol goede moed het vliegtuig in. Ik was fysiek en mentaal voorbereid op de 15 uur durende vlucht. Dat dacht ik tenminste. Wat ik niet wist was dat dit de vliegreis 'from hell' ging worden. Het begon dat het eerste vliegtuig al een uur vertraging had. Voor mij zat een grote man die 12 uur lang zijn stoel in de allerlaagste ligstand had staan. De enige oplossing daarop is: Zelf ook achteruit gaan liggen. Op die mannier kon ik nog iets zien op het kleine LCD schermpje waar ik een vage onbegrijpelijke film op aan het kijken was. Helaas zat achter mij een heet gebakkerde Indiase meneer die continu mijn stoel omhoog duwde. Als ik hem uitlegde dat de meneer voor mij ook zo lag zei hij: Ok ok, no problem! Maar zodra ik deed alsof ik sliep duwde hij mijn stoel weer omhoog. Uiteindelijk verplaatste hij een stoel naast hem zodat hij geen last meer van mij had. Alleen iedere keer als hij eruit moest om te plassen wilde hij dat ik mijn stoel omhoog deed. Anders kon hij er niet uit zei hij. Nou, dat mannetje was kleiner dan ik en ik kon er ook gewoon uit terwijl meneer de reus voor me onderuit lag. Op het moment dat ik eindelijk begon in te dutten sloeg de Indier keihard op mijn stoel omdat hij eruit moest. Ik schrok wakker en heb sindsdien geen poging meer gedaan om te slapen.

Bij de tweede vlucht van Kuala Lumpur naar Bali hadden we 2 uur vertraging. De stoel van de piloot was stuk en moest vervangen worden. We zaten in een bloedheet vliegtuig te wachten. Na deze zware reis zonder slaap waren we eindelijk in ons hotel resort aangekomen. In drie woorden: fan-tas-tisch. Het heeft een prachtige tuin, aardig personeel en lekker eten. We hebben de eerste dag al een massage op de kamer gehad en vandaag een heerlijke gezichtsbehandeling. Kortom, we komen helemaal uitgerust en relaxed terug van vakantie. En voor de terugreis ga ik me nog beter mentaal voorbereiden!