Naveltruitjes

Het had best leuk geweest als de Oekrainse mannen woest aantrekkelijk waren geweest en de vrouwen lelijk en harig. Tot mijn grote spijt is het precies andersom. De vrouwen zijn hier tot in de puntjes verzorgd en lopen op onmogelijk hoge hakken door de straten van Kiev te flaneren. Dat zijn van die schoenen waarvan ik blaren krijg als ik er alleen al naar kijk. Ze hebben lange slanke benen, vlijmscherpe opgeplakte nagels, het haar is lang en weelderig en ze dragen sexy naveltruitjes. De laatste keer dat ik een naveltrui aan had was in 1997, toen het mode was en ik moet eerlijk toegeven dat ik er toen ook nog het figuur voor had. In Nederland kun je je echt niet meer in een naveltruitje vertonen maar hier is het een grote hit.

Ik, met mijn Lowe Alpine rugzak en mijn zweterige reizigerskloffie, kan het bij lange na niet opnemen tegen de prachtige Oekraiense vrouwen. Sowieso kijkt geen man naar me om omdat ze toch keus genoeg hebben. Net als in Rusland zijn er veel meer vrouwen dan mannen en dat maakt dat mannen het zich kunnen veroorloven om zich vol te zuipen en te verslonsen. De vrouwen zijn daarentegen vaak nors en kortaf omdat ze andere vrouwen als een bedreiging zien. Als je een verliefd stelletje ziet op straat zijn ze enorm klef met elkaar. Waarschijnlijk wilt het meisje vol trots laten zien dat ze een vriendje heeft ('t is toch een soort statussymbool) en om goed aan te geven dat hij bezet is.
Natuurlijk zijn er veel buitenlandse mannen die hier hun hart kunnen ophalen tussen de mooie vrouwen maar let op: ze zijn wel streng orthodox christelijk en ondanks de sexy naveltruitjes duiken de Oekraiense vrouwen echt niet zomaar met iemand het bed in.

Ik moet eerlijk toegeven dat wanneer je een tijdje in dit land bent de naveltruitjes en de stillettohakken wel 'normaal' beginnen te worden. Eerst raak je er aan gewend en op een zeker moment begin je te geloven dat je er zelf ook zo uit moet zien. Wees dus niet verbaasd dat wanneer ik van vakantie kom ik er opeens uit zie als een slettebak met blauwe nepnagels en zilver glimmende schoenen. Ik heb vandaag bijvoorbeeld een sjieke (beetje dellerige) bikini gekocht die ik in Nederland nooit zou kopen. Het begint met een bikini en het eindigd met een naveltruitje! Ach, ik ben allang blij dat ik niet 2 maanden naar Kenia ben gegaan want dan had ik terug gekomen met uitgerekte oorlellen en een schotel in mijn onderlip.

Komkommertijd

Het is warm. Ik heb nergens zin in. Er is niks op tv. Sterre ligt alleen maar languit en uitgeput op de koude laminaatvloer. Ik heb geen zin om te koken. Ik heb geen zin om te eten. Ik heb geen zin om columns te schrijven. Ik weet niet eens waar mijn columns over moeten gaan want er gebeurt niks meer in de wereld. Of toch wel, er gebeuren wel dingen maar ze interesseren me niet. Nederland heeft de WK finale verloren, wil ik het niet over hebben. De formatie van het Paars-Plus kabinet is mislukt, wil ik het niet over hebben. Nijmeegse vierdaagse is begonnen, wil ik het niet over hebben. Bovenleiding metro Rotterdam bezwijkt, wil ik het niet over hebben. Air-France stewardess vast wegens diefstal, wil ik het niet over hebben. Jol gaat weg bij Ajax, gaat niet weg bij Ajax, gaat toch weer wel weg bij Ajax: wil ik het niet over hebben. Lindsay Lohan achter tralies… op zich wel een leuk onderwerp, maar ik wil het er niet over hebben.

Kortom: het is komkommertijd. De vakantie is begonnen en het nieuws lijkt te verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het lijkt wel of ze alleen nog maar luchtige nutteloze feitjes hebben. Alsof oorlog en honger in Afrika ook even een zomerstop heeft. Mijn dagelijks leven is volledig verstoort omdat DWDD-presentatoren perse 3 maanden vakantie nodig hebben. Ik heb vorige week voor het eerst verzuimd een column te schrijven wat tegen de afspraak is met mezelf. Maar het kan me allemaal even niets meer schelen. Volgende week ga ik op vakantie en dan ben ik 3 weken helemaal bevrijd van mijn Zaandamse leventje. Ik ga er opuit, de wijde wereld in. En dat is het enige waar ik het de komende dagen over kan hebben. Woensdag vertrek ik voor 3 weken naar de Oekraïne en Georgië om daar samen met m’n vriendin Inge rond te reizen en lekker te chillen. In Tbilisi heb je leuke cafeetjes, restaurantje, art galeries botanische tuinen. Dat weet ik omdat ik er al een keer ben geweest. Alleen toen was het -20 graden en besneeuwd en nu is het er tropisch warm.

De wekelijkse column moet dus even op pauze worden gezet totdat ik terug ben van vakantie. Dan heb ik weer nieuwe frisse moed en veel inspiratie. Misschien dat ik evengoed wat reisverhalen op de blog zet, maar ik weet nu nog niet of ik veel aan schrijven zal toekomen.
Fijne vakantie iedereen en een fijne komkommertijd!

Octopus Paul

Dat was het dan voor Nederland. Geen WK trofee, geen eeuwige roem, geen hoofdstuk in de geschiedenisboeken. Octopus Paul heeft gesproken: Spanje gaat zondag het WK winnen. De octopus van het Duitse Sea Life heeft tot nu toe alle wedstrijden van Duitsland goed voorspeld. Zelfs het verlies van Duitsland tegen Spanje had hij goed. Arme Paul wordt nu met de dood bedreigt door woedende voetbalhooligans. Maar wat nog veel erger is: hij voorspelt dat Spanje zondag gaat winnen van Nederland! Hij is met zijn dikke reet op het bakje met de Spaanse vlag gaan zitten om daar als eerste de mossel uit te pakken. Kortom: ons lot hangt af van een octopus en een mossel. En ik geloof ook nog in die onzin! Dat het bakje met de Spaanse vlag dichterbij de octopus stond dan de bak met de Nederlandse vlag maakt in dit geval niet uit. Octopus Paul heeft altijd gelijk!

Gelukkig is er een klein lichtpuntje in de duisternis. Er is een parkiet in Singapore die ook helderziende gaven heeft. Parkiet Mani. En parkiet Mani voorspelt juist dat Nederland wereldkampioen wordt. (Youtube: http://www.youtube.com/watch?v=wy4hzSatq8Q)
Nu weet ik van parkieten dat het hele intelligente beesten zijn met zeer goed voorspellend vermogen. Dus ik heb al mijn hoop op parkiet Mani gericht en natuurlijk op de mannen van het Nederlands Elftal. Want uiteindelijk moeten zij al het zware werk doen. Ik ben heel erg benieuwd wat het aanstaande zondag gaat worden en ik hoop dat we eindelijk die beker mee naar huis kunnen nemen.
Maar vanavond ga ik eerst lekker Calamaris eten!

Brasil… bye bye bye bye bye bye bye bye!

De leukste wedstrijden zijn diegene waarvan je niet verwacht dat ‘wij’ ze gaan winnen. Twee jaar geleden op het EK hadden we dat gevoel al toen we in de Poule des Doods zaten. We konden nooit winnen van Frankrijk en Italië! En toen we dat toch glansrijk deden ging heel Nederland uit zijn dak. We konden zomaar een Europeesch Kampioen worden als we zo door gingen. Helaas was de euforie van korte duur toen we er in de kwart finale tegen Rusland uit lagen.

Dit jaar was geheel anders. De ploeg van Bert van Marwijk was gefocust en gecontroleerd. Ze wonnen alle poulewedstrijden wel maar niet glansrijk en niet met de allure van 2 jaar geleden. De kriebels in mijn buik bleven uit, er was geen enkele spanning voor de wedstrijd en na de wedstrijd bleef er een leeg gevoel achter. We wonnen wel, maar het deed me niets.
Toen de achtste finale tegen Slowakije kwam en we vanaf dat moment uitgeschakeld konden worden werd het al iets spannender. Slowakije had een aantal gevaarlijke kansen die fantastisch door Stekelenburg werden gered. Hij was op dat moment mijn held en ik wilde met hem trouwen. De rest van de wedstrijd was saai en gecontroleerd en we wonnen (uiteraard) met 2-1.

Brazilië zou onze volgende tegenstander worden. Een ploeg die op papier het beste is. Een ploeg die met zijn hart speelt en waar miljoenen Brazilianen hun hoop op hebben gevestigd. Ik dacht voordat de wedstrijd begon dat Nederland niet zou gaan winnen. Mijn vader dacht dat ze niet zouden winnen, mijn collega’s dachten dat ze niet zouden winnen en mijn vriendinnen waarmee ik die avond de wedstrijd zou gaan kijken dachten dat ze niet zouden gaan winnen. Ons voorgevoel werd nog eens bevestigd toen we in de eerste helft met 0-1 achter kwamen te staan. Teleurgesteld en gutsend van het zweet (want het was de heetste dag van het jaar zat ik op de bank. Zie je wel, dacht ik, ze kunnen die Brazilianen niet aan.
In de tweede helft sloeg de wedstrijd ineens om. Nederland was feller en had weer controle over het spel. Toen we met 1-1 gelijk maakten wist ik niet meer waar ik het had. We maakten nog een kans! Misschien werden het wel penalty’s, maar toch: we maakten weer een kans. Een aantal hartaanvallen verder, want zo spannend was het, maakte Sneijder 2-1. We wisten niet meer hoe we het hadden. Juichend en schreeuwend sprongen we door de huiskamer! Van een 0-1 achterstand naar 2-1 voorsprong, dat was ongelofelijk! Nederland heeft van Brazilië gewonnen met 2-1!!!

Na de wedstrijd gingen met een boot door Amsterdam varen alwaar we het volgende zongen: Brasil… bye bye bye bye bye bye bye bye… Zie ook het bijbehorende youtube filmpje. http://www.youtube.com/watch?v=QV-Cc2jFvzw

Dinsdag is de halve finale tegen Uruguay, die gaan ze natuurlijk winnen. En dan de finale: Duitsland, Argentinië of Spanje, wat zal het worden? Het enige wat ik wel weet: Nederland wordt wereldkampioen!