Dagdromen

Toen ik een klein meisje was speelde ik vaak in de tuin van mijn oma. In de tuin was ik altijd aan het dagdromen. Ik kon daar helemaal in op gaan. Vaak fantaseerde ik dat ik een beroemde actrice was of een zangeres. Een andere favoriete droom van mij was dat er een nieuwe jongen bij ons in de klas kwam en dat hij verliefd op mij werd en ik op hem. Ik bedacht hoe ik hem op de eerste schooldag zou ontmoeten en hoe we voor het eerst gingen zoenen. Ik kon dagen ronddwalen in mijn fantasiewereld terwijl ik het gras van mijn oma met de handmaaier maaide.
Zelfs aan tafel tijdens het avondeten dagdroomde ik er op los. Ik was vaker ergens anders dan bij mijn ouders aan tafel. Ik had hele gesprekken met de jongen van mijn dromen en moest zelfs hardop lachen om zijn grapjes. Mijn moeder vroeg dan altijd nieuwsgierig waarom ik zo moest lachen, maar dat was natuurlijk geheim. Ze mocht niet weten over welke jongens ik fantaseerde en met wie ik in mijn dromen stiekem stond te zoenen.

In de loop der jaren is het dagdromen minder geworden en ben ik uitgegroeid tot een normale realistische vrouw van 25 jaar. Dagdromen hoort op deze leeftijd niet meer dus ik sta met beide benen op de grond. Tot voor kort. Sinds een paar weken ben ik weer schaamteloos aan het dagdromen. Ik ben weer helemaal afgedwaald in mijn fantasiewereld, het is er wat stoffig maar hij is er nog steeds. Als ik alleen ben kan ik hardop praten en lachen! Natuurlijk gaan al mijn dagdromen over een jongen, want dat zijn nou eenmaal typische droom onderwerpen. Meisje ontmoet jongen, jongen vraagt of ze zin heeft om iets te gaan eten, meisje zegt verlegen ja, ze gaan uit eten, jongen brengt haar thuis, ze zoenen en dan gaan ze trouwen en leven ze nog lang en gelukkig. Natuurlijk is er iemand die de hoofdrol speelt in mijn dagdromen, maar ik ga natuurlijk niet zeggen wie dat is. Dat is geheim!