Ar vitsie Kartuli!

Georgie is een fantastisch mooi land om in te reizen. De natuur is ongerept met het ruige Kaukasus gebergte, de mooie rivieren en natuurlijk het subtropische gebied aan de Zwarte Zee. Ook de cultuur is interessant met de Orthodoxe kerken, het lekkere eten en het overvloedig nuttigen van zelfgebrouwen alcoholische dranken.
Toch is er een klein nadeel aan reizen door Georgie en dat is de taal. De rare spaghettiletters zijn onmogelijk te lezen om maar niet te beginnen over het verstaan van de taal. Als tweede taal hebben de Georgiers Russisch waar ik ook al geen enkele kennis van heb genoten. Engels spreken de oudere generaties niet en waarom ook? Iedereen spreekt per slot van rekening toch Russisch? Zelfs mijn middelmatige kennis van Duits, Frans en Spaans komen in dit oude Sovjet gebied totaal niet tot hun recht.

Iedere dag loop ik vanaf Inge's huis naar Freedom Square (in het Georgisch: Tavisuplebis Moedani) het hart van Tbilisi. Onderweg kom ik langs een klein buurtwinkeltje waarvan de eigenaar altijd buiten op een stoeltje zit. Als ik langsloop lacht hij vermakelijk naar me en zegt iets tegen me. Ik loop er al twee weken langs en ik heb geen idee wat hij tegen me zegt! Waarschijnlijk is het iets in de trant van: "O allerschoonste vrouw op deze aarde, ik aanbid u!" Kan haast niet missen. Maar toch zeker weten doe ik het niet.

Zoals ik al zei kan het dus verdomd lastig zijn om de taal niet te spreken. Denk maar aan een vakantie in Frankrijk. Hoeveel mensen zijn er niet die klagen over dat de Fransen geen Engels kunnen? Maar het Frans van de gemiddelde Nederlander met Mavo-diploma is tien keer beter dan mijn Georgisch. Sterker nog, ik hoor niet eens het verschil tussen Georgisch en Russisch! Dus als ik in een mashrutka zit (een minibus) en de buschauffeur begint tegen mij te praten dan zeg ik op mijn allervriendelijkst: "Ar vitsie Kartuli" wat "Ik spreek geen Georgisch" betekent. Dit wordt ontvangen door een bulderend gelach! (Georgische buschauffeurs zijn grote mannen met bierbuiken en haar op hun armen die bulderend kunnen lachen.) Hahaha, ar vitsie Kartuli!!! Want uiteraard waren ze Russisch tegen me aan het praten en geen Georgisch. Dus ik sta hier regelmatig voor lul.
Kun je je voorstellen dat je tegen een Japanse toerist zegt: Hello sir, how can I help you? en dat hij antwoord: Ik spreek geen Nederlands. Nou dat is dus Nienke Oortwijn in Georgie. Ik hou niet alleen de reputatie hoog van 'domme toerist' ook alle voorordelen over domme blondjes blaas ik volledig nieuw leven in!