Kerst(ge)mis

Hohohoho! Het is weer kerst. Kerkklokken luiden, kinderkoren zingen, families gourmetten, goede doelen collecteren, lichtjes schijnen in de straten en SBS6 zendt weer foute kerstfilms uit. Heerlijk. Ik ben blij als het weer voorbij is.

Ik vier dit jaar geen kerst. Met kerst vieren bedoel ik niet dat ik naar de kerk ga, zoals jullie wel weten ben ik niet zo heel erg fan van Jezus. Kerst vieren is voor mij een glitter jurkje aantrekken en de hele dag bij mijn ouders hangen en me vol vreten. Alleen ga ik dat dit jaar dus niet doen. Het probleem met mijn familie is dat we geen vrede op aarde kunnen hebben op de dag dat het van iedereen verwacht wordt. Wij zijn daarin een beetje dwars. Je moet je indenken dat we eerst op 5 december bij elkaar komen met het hele gezin, surprises hebben moeten bedenken, gedichten moeten schrijven en ook nog een hele avond gezellig spelletjes moeten spelen. Tegen de tijd dat het kerst is kunnen we elkaar wel schieten. En daar ging het vorig jaar dus mis. Mijn moeder slooft zich uit in de keuken en loopt op haar tenen omdat het volgens mijn oudste broer allemaal niet goed is. Mijn andere broer is de hele tijd luid en enthousiast aan het praten, ik heb inmiddels hoofdpijn gekregen en probeer allebei mijn broers een klein beetje te bedaren. Mijn vader zit rustig aan tafel en zegt niets. Ook hoogst irritant. Uiteindelijk zet mijn moeder aangebrande haricoverts op tafel, mijn broer zegt dat hij niks gaat eten, mijn andere broer wordt boos op hem, ik zucht diep en neem een slok wijn, mijn moeder gaat huilend naar boven en mijn vader schept wat aangebrande haricoverts op zijn bord. Eet smakelijk. Mijn moeder komt na 10 minuten weer terug aan tafel, waarop de volgende patiënt boos van tafel weg loopt. Mijn moeder loopt naar het kamertje waar mijn broer boos achter de computer zit. Ze praten het uit en komen allebei weer aan tafel zitten. Mijn oudste broer besluit niet het vlees, maar wel de hele schaal aardappelkroketjes op te eten. Hierdoor wordt mijn andere broer weer boos en uiteindelijk zet iedereen met een chagrijnige kop zijn maaltijd voort. We besluiten op dat moment unaniem om het jaar daarop geen kerst te vieren. Eensgezindheid at last!

En dit jaar hebben we ons inderdaad aan ons woord gehouden om geen kerst te vieren. Ik moet eerlijk zeggen dat dit niet de eerste keer is dat ik niet bij mijn familie ben met kerst. Twee keer eerder was ik op een mooi tropisch eiland met palmbomen, verse papaya’s en heerlijke mojito’s. Ik heb er toen totaal geen problemen mee gehad dat ik niet bij mijn ouders was. Maar nu zit ik alleen thuis met Sterre op schoot, het is koud buiten en er wordt geadviseerd niet met de auto weg te gaan vanwege sneeuw en ijzel. Ik ben gedoemd om de hele kerst foute SBS-films te kijken en me uit medelijden vol te vreten. Natuurlijk kan ik genieten van mijn spiksplinternieuwe huisje, maar ik woon er inmiddels alweer 1,5 maand dus dat nieuwe is er wel weer van af. Ik lig de hele dag te stinken op de bank in m’n joggingbroek en fleecetrui en om me heen heb ik een snuggie die ik bij Telsell heb besteld. Ik ga zes seizoenen van Desperate Housewives kijken en ondertussen vul ik mijzelf met Tai Sweet Chilli Chips, Hollandse garnalencocktail, afbakstokbrood en gevulde eitjes.
Uiteraard loop ik een klein beetje te overdrijven, maar ik denk echt dat dit geen geweldige kerst gaat worden. En waarom zou het ook? Ik heb niets met kerst, het zijn gewoon twee extra vrije dagen in het jaar. Bedankt Jezus! Tweede kerstdag heb ik sowieso nooit begrepen. Was het zo’n zware bevalling dat het twee dagen duurde? Of kwam de nageboorte een dag later? Toch krijg ik het wel een beetje moeilijk als je hoort dat iedereen de dagen bij hun familie ‘moet’ doorbrengen. Een collega van me klaagt dat hij naar zijn schoonouders moet. Hij hééft tenminste schoonouders. Ik zou best wel eens kerst willen vieren bij schoonouders, dat heb ik nog nooit gedaan. Het lijkt me heerlijk burgerlijk en kneuterig. Als opa en oma er ook nog bij komen dan lijkt me het helemaal fantastisch. Ik kan niet wachten tot ik een keer iemand mee mag nemen naar mijn ouders, het lijkt me sowieso een wonder als ik een man vind die daar niet keihard voor wegrent. De meeste mannen waar ik iets mee heb gehad leden toch allemaal aan een vorm van chronische bindingsangst.

Ookal kunnen we niet gezellig zijn op commando, ik vind het wel altijd leuk bij mijn familie. Het blijft toch je thuis. Nu zit ik eenzaam in Zaandam in m’n flatje, mijn oudste broer in Borculo, mijn andere broer in zijn kleine huurwoning en mijn ouders gaan 'gezellig' met z’n tweeën eten. Het zal een rustige kerst zijn, zonder herrie, zonder gejank en zonder geschreeuw. En het bleef nog lang stil in Wormerveer. Ik hoop dat we nu alvast unaniem kunnen beslissen dat we volgend jaar gewoon met z’n allen kerst vieren bij mijn ouders thuis. Het kan me niks schelen als de gourmetpannetjes door de kamer vliegen en we elkaar de hersens in slaan. Als dat voor ons kerst met familie is, dan zij het zo. Ik besteed eerste kerstdag liever met mijn leuke chagrijnige familie dan dat ik nog een jaar alleen op de bank ga zitten met mijn kat op schoot.

Fijne feestdagen allemaal!