2010

Ik moet niet meer drinken. Ik moet niet meer eten. Ik moet méér sporten. Ik moet niet meer met wildvreemde mannen zoenen.
En ik moet vooral niet meer drinken!!! Dit is ongeveer de conclusie die ik kan trekken op ‘the day after’.

Gisteravond was het oud en nieuw feest. Het begon rustig in een kringetje in de huiskamer, een oliebol eten, top2000 op de radio, gezellig kletsen over koetjes en kalfjes. Ik deed express rustig met de wijn omdat ik weet dat ik snel dronken ben. Om half 11 trokken we onze jassen, handschoenen en mutsen aan om ons door de vrieskou naar Café Museum te begeven. In Café Museum begon het feest pas echt, de drank werd rijkelijk gevloeid, de muziek was lekker dansbaar en voor ik het wist stonden ik en mijn vriendinnen met elke man in de bar te flirten. Hoewel iedereen twee keer zo snel als ik dronk ging er toch aardig wat witte wijn bij mij naar binnen. En ik zal je vertellen: ik kan niet tegen alcohol. Na één wijntje krijg ik al direct een heerlijk gelukzalig en verliefd gevoel. Als ik meer drink word ik luidruchtig en een karikatuur van mezelf. Ik ga flauwe grappen maken en spreek iedereen aan die ik interessant of apart vind. Gisteravond was er een groep jongens die allemaal een zwarte stropdas droegen omdat het thema ‘diva’s en dieven’ was. Ik heb bij iedere jongen geprobeerd de stropdas af te doen, maar ik ben er geen een keer in geslaagd. Normaal gesproken als ik veel drink, of drankjes door elkaar drink, krijg ik hoofdpijn, word ik misselijk, chagrijnig en wil ik naar huis. Gelukkig hield ik het bij de witte wijn en champagne en bleef ik in mijn jolige bui.
De hele kroeg telde af naar 12 uur en we wensten elkaar een gelukkig Nieuwjaar. Buiten werd vuurwerk afgestoken, binnen werd de champagne ontkurkt. Ik at nog een oliebol op het nieuwe jaar, omhelsde mijn vrienden. Ik voelde me gelukkig.

Vier uur later was iedereen in een toestand van openbaar dronkenschap beland, we dansten de hele nacht door. Het was een mooie avond vol oude en nieuw gemaakte vrienden. Op een gegeven moment ben ik toch maar overgegaan op Spa rood want ik begon me al wat misselijk te voelen. Ik sliep bij een vriendinnetje thuis die in de buurt woont van het café. Ik heb de hele nacht lopen spoken. Ik moest wel 6 keer naar de wc om te plassen. En niet van die kleine mini straaltjes, nee echt flinke plassen. Ze zeggen dat het menselijk lichaam voor 65% uit water bestaat, ik denk dat bij mij dat percentage gedaald is naar 20%.
We werden al vroeg wakker en aten met onze brakke koppen een tosti. Deze column wordt helaas niet zo lang omdat ik nog steeds behoorlijk brak ben. Herinneringen van gisteravond zijn vaag en mijn ogen vallen regelmatig dicht. Misschien dat ik de ‘day after the day after’ meer heldere momenten en inzichten zal hebben. Als dat zo is laat ik het zeker weten!

Ook al voel ik me nu ellendig, ik heb gisteravond een fantastische avond gehad en ik had het voor geen goud willen missen. Volgend jaar doe ik het allemaal weer opnieuw. 2010 zal een fantastisch jaar zijn!