Reactie op de reacties (geen echte column dus)

Mijn column met de titel ‘Beroemd’ heeft aardig wat stof doen opwaaien. Er is zowaar een hele discussie gaande over hoe ik al dan niet beroemd zou kunnen worden. Geen enkele column heeft zoveel reacties opgeleverd als deze. Ik had eigenlijk verwacht dat mijn columns over het geloof wel wat stof zouden doen opwaaien. Bij de column ‘kerst(ge)mis’ had ik verwacht dat mensen medelijden met me zouden hebben en me een hart onder de riem zouden steken. Blijkbaar identificeren mensen zich het meest met de wens om ooit beroemd te worden en ze komen met allerlei praktische tips. Zo krijg ik het advies om mij als een halve mongool gaan gedragen zoals Adje. Adje is een lange slungelige jongen met een slap hangende onderlip die bij Paul de Leeuw een vast baantje heeft gekregen als pispaal. Alleen wat veel mensen niet weten is dat Adje eigenlijk een briljant acteur is die net doet alsof hij autistisch is. Ben ik een briljant acteur? Nee. Ben ik autist? Ik hoop het niet!
Een andere tip was dat ik cameravrouw moest worden en zo stiekem het tv-wereldje moest binnendringen. Het is natuurlijk een slim plan om bijvoorbeeld te moeten filmen bij ‘Ik hou van Holland’ en dan iedere keer wanneer ze een liedje in starten kruip ik vanachter mijn camera en ga ervoor staan te dansen en zingen. Het enige probleem is dat ik niet eens een scherpe foto kan maken met mijn digitale fototoestel dus laat staan dat ik werk krijg als cameravrouw.

Wat ik vreemd vond dat in twee van drie reacties beroemt met een ‘t’ werd schreven. Alsof het een werkwoord is en ik altijd de verleden tijd heb gebruikt. Ik beroem, hij beroemt, wij beroemen, ik beroemd, zij beroemde, jullie beroemden en wij zijn beroemd. Dat laatste is wel een correcte zin! Als ik altijd de verleden tijd heb gebruikt dan begrijp ik ook waarom ik nooit beroemd ben geworden. Ik heb altijd naar het verleden gekeken en me nooit op de toekomst gericht.
Natuurlijk ben ik hartstikke blij met alle suggesties en reacties, maar ik heb het stukje niet geschreven omdat ik daadwerkelijk beroemd wil worden. Ik heb het stukje geschreven omdat ik een leuk stukje wilde schrijven. Dat is het hele idee van columns schrijven. En misschien hoopte ik wel dat er tussen één van de reacties zou staan: Hé Nienke, ik vind je stukjes grappig en misschien word je wel een succesvolle columniste!

x Nienke

p.s. Voor de Anoniemen die de reacties hebben geplaatst: ik ben hartstikke blij met jullie reacties, ook al schrijf ik er een cynisch stukje over. Dat is nou eenmaal de taak van een columniste!