De Hemel

Ik wil het graag even hebben over de dood. Nou gezellig onderwerp dankjewel Nienke! Graag gedaan. De dood is een onderwerp wat me dwars blijft zitten. Ik kan niet zeggen dat ik er bang voor ben, maar echt zin heb ik er ook weer niet in. En wat gebeurt als je dood bent? Daar heeft de mensheid al jaren ruzie over. Ik ben atheïst dus ik geloof dat ik nergens naartoe ga, dat mijn lichaam uit cellen bestaat die dood gaan. En een ‘ziel’ dat zijn gewoon je hersenen die uitdoven als een kaars. Tot nu toe niet echt spannend. Nu heb ik een streng Christelijk buurmeisje en zij gelooft heilig dat als je nu goed leeft en lief bent voor God dat je in het hiernamaals rijkelijk wordt beloond. Volgens haar ga ik naar de hel omdat ik God niet accepteer als mijn vader. Zij vindt dat zielig voor mij, maar mij kan het niets schelen omdat er toch geen hel of hemel bestaat. En toen sprak mijn buurmeisje de volgende woorden: "wacht maar af tot je dood bent..." En ik zei hetzelfde tegen haar: "wacht jij maar af of je wel in de hemel komt!"
Maar toen begon ik na te denken. Als ík gelijk heb dan kan ik niet tegen haar zeggen: "Ik zei het toch!" Want we zijn er allebei niet meer, onze zielen dwalen niet ergens rond. Maar als zíj gelijk heeft dan kan ze mij, vanaf haar luie wolkje in de hemel, zien branden in hel. En dan lacht ze me uit! Dus het is een oneerlijke situatie.

Mijn fantasie nog een stapje verder. Stel dat ik een keer in mijn leven niet gelijk heb? Het komt niet vaak voor, maar er zijn sporadische momenten dat ik het aan het verkeerde eind heb. Er is dus een mogelijkheid dat mijn buurmeisje gelijk heeft. Stel dat de hemel wel bestaat, bij welke God kom ik dan terecht? Ik neem aan dat alle moslims naar Allah gaan, alle Christenen bij God, Boeddhisten bij Boeddha en dat de prehistorische oermens gezellig bij de regengod zitten. Ik zie voor me dat al die Goden in een soort Tweede Kamer zitten te debatteren over welke ziekte ze nu weer over aarde zullen verspreiden of hoe warm deze zomer gaat worden.
Ik zie mijzelf al lekker chillen in de hemel met mijn atheïstische God en opeens zegt iemand tegen mij: Je hebt een bericht van Char. Wie? Char. Wat moet ik doen dan? Je moet naar de contactkamer om contact te leggen met Char. Zo gezegd zo gedaan, ik ga naar de contactkamer waar een enorme computer staat. Op die computer zie ik Char zitten in de huiskamer van mijn familie! Char vraagt aan mij hoe ik heet en ik antwoord: Mijn naam begint met een N. Char vertaalt dit weer naar mijn familie: “There is a man or a woman with the letter M or N”. Mijn familie roept: dat is Nienke, dat moet Nienke zijn! Ik roept enthousiast dat ik een witte kat heb die Sterre heet. “I see a white animal, maybe a mouse or a rat, yes I think she said rat.” Er gaat geen lampje branden bij mijn familie. Ik heb ook helemaal geen rat, ik heb een kat! Ze heet Sterre, wie zorgt er nu voor Sterre? “The name of the white animal begins with a D or a P.” Mijn familie begrijpt er niks van, ze geloven niet eens in Char. De computer loopt vast en het beeld begint te verdwijnen. De verbinding van hemel naar aarde loopt niet helemaal soepel. God is niet zo goed in het maken van computers, of Char begrijpt er gewoon geen snars van. Dat kan natuurlijk ook.

Wat ik met dit verhaal bedoel te zeggen is: stel dat iedereen gelijk heeft en dat alle theorieën over de dood kloppen dan zal je het nog ongelofelijk druk krijgen als geest. Je moet continu bij je familie gaan spoken, met alle paragnosten praten, paranormale kinderen bang maken en het allerergste: God behagen. Want o,o,o, als je geen braaf leven hebt geleid: dan staat je wat te wachten na je dood! Ik wordt nu al gestrest bij de gedachte aan doodgaan. Godzijdank ben ik atheïst.