donderdag 11 maart 2010

Op zoek naar een man

Het is weer lente, het zonnetje schijnt, dus het wordt weer tijd om te gaan voortplanten! Nou ja, misschien is voortplanten wat voorbarig, maar ik wil wel opzoek gaan naar een mogelijke kandidaat, al is het alleen om op te oefenen. Ik heb me sinds een paar weken ingeschreven bij een internet datingsite. Ja. Dus. Daar wil ik graag het volgende over kwijt.

Ik had me eerst aangemeld bij Parship. Ze adverteren dat ze een psychologische test hebben en aan de hand van die test kan je iemand vinden die echt bij je past. Dus toen ze op tv zeiden “doe nu de gratis Parship-test” deed ik dat. Het is best een goede test moet ik eerlijk toegeven. Je moet allerlei vragen beantwoorden over wat je zou doen als je uitglijdt over een bananenschil. Het zegt natuurlijk erg veel over je persoonlijkheid hoe je reageert als je uitglijdt over een bananenschil. Ik maak echt geen grapje, doe de test en je krijgt die vraag! Ik fraudeer altijd met die psychologische testen. In het echt zou ik een zwerver geen kleingeld geven, maar in die test kies ik toch maar voor een antwoord waarbij ik sympathieker uit de bus kom. Ik deed dat ook altijd met de beroepskeuzetest op de middelbare school. Ik wist exact welk antwoord ik moest kiezen om welk beroep geadviseerd te krijgen. Na de vragenlijst van Parship te hebben volbracht krijg je te zien wie je ‘matches’ zijn. Zo, denk ik bij mezelf, 79% match met een 28 jarige projectontwikkelaar uit Noord-Holland dat lijkt me wel wat! Ik klik op het profiel van de beste man maar ik krijg alleen maar wazige foto’s te zien omdat ik geen lid ben. Ik lees zijn profiel en het klinkt allemaal interessant dus ik ga reageren op die knul! Ik stuur een contactverzoek: Hoi, ik ben Nienke, 25 jaar. Ik heb je profiel gelezen en dat als positief ervaren. Ik hoop dat je mijn profiel ook leuk vindt. Groetjes Nienke
Dat was het. Kort maar krachtig. Diezelfde avond krijg ik een reactie van de 28 jarige projectontwikkelaar en vol spanning open ik het mailtje. Helaas verschijnt er alleen een bericht van Parship dat als ik zijn reactie wil lezen ik eerst lid moet worden, of zoals zij het noemen: exclusive membership. Nou, dat exclusive membership kost mooi wel effe 50 euro per maand en dan moet je ook nog eens verplicht 3 maanden lid worden. Ronduit belachelijk! Voor dat geld huur je ook een gigolo! Ik besluit meteen om mijn profiel op Parship te verwijderen.

De volgende datingsite waar ik mij heb aangemeld is Relatieplanet. Daar kan je wel foto’s zien en berichten lezen. Dit heeft tot gevolg dat ongeveer heel Nederland lid is van Relatieplanet inclusief getrouwde mannen en vrouwen. Ik krijg meteen de eerste dag al tientallen reacties en het is een echte vleeskeuring. Iemand die gelovig is, rookt of kinderen heeft valt direct af. Verder gaan ook de dikke, extreem lelijke en laag opgeleide mannen subiet de prullenbak in. En dan hou je nog steeds veel te veel keus over. Hoe weet je nou wie leuk is? Dat weet je alleen maar als je iemand in het echt ontmoet. Dus ik spreek af met een wat nerd-achtig uitziende piloot. De foto’s zagen er niet geweldig uit, maar ik denk ach het is een piloot, geen fotomodel. De ontmoeting was op de parkeerplaats bij de pier van Wijk aan Zee. Hij kwam aangelopen en zag er iets beter uit dan op de foto. Hij had zich in ieder geval geschoren, op de foto zag hij eruit als een landloper met ontploft haar. Natuurlijk blijft hij iets nerderigs houden, hij is vrij dun, krullend haar en brildragend. Ik dacht direct aan een make-over, maar het is volgens mij geen goed teken als je iemand direct wil veranderen zodra je hem ontmoet. Toch? De jongen was best aardig, maar er was geen klik.

De tweede date was ook al geen succes. De beste jongen zat verlegen tegenover me in een cafeetje. Hij wist niets te zeggen, ben ik dan zo eng? Hij had geen passie, geen ambitie, geen mooie verhalen of schuine moppen. Hij had geen sexappeal, geen humor, geen mening. Misschien ben ik te veeleisend? Te kritisch? En toch hoef ik echt geen wonderman te hebben, ik wil me gewoon thuis voelen bij iemand. Als er een klik is dan let je helemaal niet meer op iemands gebreken of eigenaardigheden. Als je verliefd bent zie je alleen maar positieve kanten van iemand. Dus ik blijf gewoon rustig door zoeken totdat ik iemand tegenkom waarbij de vonk wel overslaat. Ik weet alleen niet of mijn ‘ware Jacob’ op Relatieplanet zit. Over het algemeen val ik niet op mannen die aan datingsites doen. En ik val ook niet op mannen die op vrouwen vallen die aan datingsites doen. Het ergste zijn nog de mannen die op vrouwen vallen die op mannen vallen die aan datingsites doen.

Maar verder ben ik best gelukkig...

Met m’n kat.

3 opmerkingen:

  1. Ha meis, ik heb weer eens smakelijk gelachen!

    kus je mams

    BeantwoordenVerwijderen
  2. och de zoektocht naar mannen. Misschien zijn we wel te kritisch, maar jah: je wilt natuurlijk geen kinderen van een ****. ;)
    Voorstel: met een bak popcorn, chocola en te veel cocktails op de bank een estafette 'Sex and the City'kijken ;).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nienke! Wat een leuk en herkenbaar verhaal! Tof dat je elke week een column schrijft, zal m vaker gaan lezen..

    En tja..te kritisch? Wat mij betreft kun je te kritisch zijn qua eisen die je aan iemand stelt, maar nooit qua gevoel dat je bij iemand hebt: als dat goed zit, wordt het eisenlijstje namelijk opeens verdacht kort!

    Zondag naar de Ikea --> natuurlijk een grote misstap!! ;) haha!

    x
    Marinke
    (kunstbende, oud&nieuw..weetjewel toch?)

    BeantwoordenVerwijderen