Madeliefje

Na mijn column van een tv-verslaafde heb ik in alle wanhoop om hulp gevraagd bij mijn lezers. Natuurlijk is het nooit verstandig van een schrijfster om te bekennen dat ze geen inspiratie meer heeft. Het is een teken van zwakte en mensen met een publieke functie mogen nooit hun zwakte tonen. Toch moet ik al mijn lezers van harte bedanken dat ik maar liefst één, 1!, ÉÉN, tip heb gekregen. Omdat ik gezegd heb dat ik het leukste onderwerp zou uitkiezen voor een column ben ik verplicht om deze te kiezen. Stiekem had ik gehoopt dat mijn inbox overladen zou worden met fanmail, hatemail en nuttige, opbouwende kritiek. Maar goed, ik ben uiterst gelukkig met deze ene tip en allang blij dat ik niet nog een depressieve column hoef te schrijven. Nee, deze column gaat over het gekste wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt! Nou, ik zal je vertellen: ik maak bijzonder gekke dingen mee. Vooral omdat ik de hele week tv kijk, dan maak je echt de gekste dingen mee!

Het verhaal begint afgelopen zaterdagnacht. Ik ben in een vreemd huis en zit met mijn blote knieën op de tegelvloer van de wc. Mijn hoofd hangt over de toiletrand, in een helder moment bedenk ik me dat ik mijn haren naar achter moet houden anders hangen die straks in mijn overgeefsel te bungelen. Ik weet niet waar ik ben, ik weet niet precies hoe laat het is, het enige dat ik weet is dat ik stomdronken ben en moet overgeven. Diep in mijn maag voel ik het borrelen alsof er een leeuw aan het brullen is. Langzaam verplaatst het borrelende gevoel zich richting mijn slokdarm en uiteindelijk braak ik secondelang de inhoud van mijn maag eruit. Tijdens het braken knijp ik mijn ogen samen en probeer ik naar zuurstof te happen. Als het afgelopen is open ik mijn ogen en kijk ik bewonderend naar de inhoud van de toiletpot. Ik verwachte een geelbruine kots met daarin stukjes chips, pasta en tijgernootjes van de avond ervoor. In plaats daarvan lagen er bloemetjes in de toiletpot. Madeliefjes om precies te zijn. Ze dreven op helder schoon water en zagen er pas geplukt uit. Daarbij roken ze ook nog eens ontzettend lekker! Wat is er gebeurt met mijn avondeten? Waar zijn die tequilashots gebleven en de zure geur van bier en wijn door elkaar? Is dit een droom of ben ik nog steeds dronken? Maar de bloemetjes zien er levensecht uit. Ik pak een madeliefje uit de pot en bestudeer hem nauwkeurig. Het is echt een madeliefje en geen half verteerd tijgenootje. Heb ik dan toch een tuintje in mijn hart?

U denkt dat dit raar is en waarschijnlijk gelooft u het niet. Maar wat ik de volgende dag meemaakte was nog curieuzer. Ik heb laatst een spiksplinternieuwe elektrische tandenborstel gekocht. Zo eentje die je, volgens de reclame, een ‘tandartsschoon gevoel geeft’. Ik poets er nu al een paar weken mee en ik ben erg tevreden met het tandartsschone gevoel wat het mij geeft. Zondagochtend, na de zware nacht, wilde ik mijn tanden poetsen want mijn adem rook helaas niet meer naar madeliefjes. Dus ik pakte nietsvermoedend mijn elektrische tandenborstel en deed daar een klein beetje Parodontax op. Dat is van die tandpasta die een beetje vreemd is, maar wel lekker. Ik zette de borstel in mijn mond en drukte op het knopje om hem aan te zetten. Vanaf dat moment begon mijn tandenborstel langzaam de smelten. Het werd een vreemde flexibele brij en het lukte niet meer om normaal mijn tanden te poetsen. Ik legde de borstel neer op mijn wastafel en niet veel later lag er een plasje blauwe vloeistof op de plek wat ooit mijn elektrische tandenborstel was. Nou ja, het kan gebeuren dacht ik. Dus ik pakte mijn oude ‘gewone’ tandenborstel die ik nog had bewaard. Ik deed er een beetje tandpasta op en begon te poetsen. Maar zodra de tandenborstel mijn tanden raakte begon ook deze tandenborstel te smelten. Wat is dat toch met die tandenborstels?

En toch is dit niet het aller gekste wat ik deze week heb meegemaakt. Ik las in de krant dat een 30-jarige Belg is vrijgesproken van verkrachting van zijn 4-jarige dochter omdat hij dit tijdens het slaapwandelen zou hebben gedaan. Hoe is dat nou mogelijk? Dat is bijna dezelfde smoes als: sorry schat ik ben vreemd gegaan maar ik kon er niks aandoen, ik was dronken. En de paus! Om over de paus maar niet te spreken. Die vindt dat de Katholieke Kerk het slachtoffer is geworden van geroddel. Want de kerk is natuurlijk een heilig orgaan wat niet bekritiseerd mag worden. Nou lieve Paus, als God zou bestaan dan heeft hij bewust de roddelpers geschapen om jou het leven zuur te maken en de kerk kapot te maken! Je doet alsof je een wereldleider bent, maar eigenlijk ben je een zielig oud seksloos mannetje met een jurk aan. Sorry, ik maak me even boos.

Natuurlijk heb ik de afgelopen week geen sodemieter meegemaakt. Natuurlijk heb ik geen kots die naar bloemetjes ruikt. Mijn kots is zuur en vies en er zaten wel stukjes tijgernoot in. Ik voelde me ellendig en de volgende dag was ik brak. Mijn tandenborstel is ook niet gesmolten, die staat gewoon pienter in zijn lader te wachten tot ik weer een ‘tandartsschoon gevoel’ wil. Maar ik vlucht liever in mijn fantasiewereld dan in de werkelijkheid. De werkelijkheid is zo gestoord dat mijn fantasiewereld een welkome oase van rust is.