Op zoek naar een man (deel 2)

Daar gaat mijn 5-jarenplan. Ik heb altijd gedacht dat het geen enkel probleem zou worden, het leek me zelfs een vrij makkelijke opgave. Er zijn zoveel mensen die het wel lukt, dus waarom zou ik het niet kunnen? Mijn 5-jarenplan zag er als volgt uit: Een leuke man vinden, een paar jaar samenwonen en daarna kinderen krijgen. Trouwen zou eventueel kunnen maar het is geen vereiste. Helaas gaat het bij stap 1 al mis. Waar is die leuke man die me begrijpt? Of eis ik nu alweer teveel en zullen mannen en vrouwen elkaar nooit begrijpen?

Ik hecht veel waarde aan samenwonen en kinderen krijgen, als klein meisje speelde ik al ‘moedertje’. Maar waarom eigenlijk? Ik heb het nog nooit gedaan, ik weet niet eens of ik het wel leuk vind! Is mijn 5-jarenplan wel echt wat ik wil, of is het wat de maatschappij van mij verwacht? Natuurlijk wil ik verliefd zijn en mijn leven met iemand delen, maar het gaat ook prima zonder. Ik ben de afgelopen 25 jaar prima doorgekomen zonder kinderen en gezin dus waarom zouden de komende 25 jaar me niet net zo makkelijk af gaan? Natuurlijk was ik het grootste gedeelte van de afgelopen 25 jaar zelf nog een kind en maakte ik deel uit van een leuk gezin. Ik heb een hele fijne jeugd gehad en mijn ouders hebben het erg leuk samen. Waarschijnlijk is dit de reden dat ik denk ‘dat wil ik ook!’ en ik heb altijd gedacht dat het normaal was om een gelukkig gezin te hebben. In de praktijk is dit zeker niet het geval. Er zijn zoveel mensen die scheiden en hoeveel single 30-ers zijn er nu inmiddels? Het is niet vanzelfsprekend dat iedereen een goed huwelijk en een leuk gezin krijgt. Misschien moet ik een keer accepteren dat het niet aan mij is besteed. Dus daar gaat mijn 5-jarenplan!

Maar wat moet ik dan met mijn leven? Er zijn zo verschrikkelijk veel opties dat ik het gewoon niet meer weet. Ik kan kleden gaan weven in Peru, ik kan astronaut worden of helikopterpiloot, ik kan carrièrevrouw worden of waterputten slaan in Kenia. Ik kan kangoeroes berijden in Australië of wakvissen op de Noordpool. Maar geen van deze dingen zou ik in mijn 5-jarenplan te zetten. Er is eigenlijk niets wat ik echt graag wil bereiken in mijn leven. Ik wil gewoon gelukkig zijn met mezelf en ieder dag iets nieuws beleven. Toch heb ik één grote angst en dat is om eenzaam en kinderloos te sterven. Het beeld dat ik gevriesdroogd word (een soort milieuvriendelijk cremeren) en er is niemand op komen dagen dat lijkt me verschrikkelijk. Veel mensen vragen zich af wat de zin van het leven is. Ik denk dat het antwoord daarop is: leven… en voortplanten! Zonder voorplanting is er geen leven toch!? Dus ik denk dat mijn 5-jarenplan toch onveranderd blijft. Ik wil wel een leuk gezin maar wanneer, waar en in welke samenstelling dat laat ik volledig aan het lot over. In de tussentijd ga ik leuke columns schrijven en wakvissen op de Noordpool!